Hij gaat bijna vallen.....

Een goedendag, tja, en dan heb ik het niet over die megajackpot van 27,5 miljoen euro's, maar over onze boom, maar daar later meer over.
Het is alweer veel te lang geleden dat we een update hebben gemaakt, maar ook hier was het ietwat vakantie, en druk met gasten. Ja, helpende vrienden uit Gennep.
17 juli hebben we een mooie toertocht gemaakt naar Valdres en omgeving, nadat eerst nog spontaan een familie uit Nederland op de stoep stond, die hadden gehoord dat er hier Nederlanders wonen, en ja, dat klopt inderdaad, dat zijn wij.
Maar goed, uiteindelijk gingen we op onze trouwdag wat later op pad. We hebben genoten van het Valdres dal, en zijn eerst in Fagernes geweest en daarna doorgereden tot aan de voet van de Jotunheimen. Daar zijn we weer gedraaid en via een andere route terug naar Bromma.
Ook een mooi dal om eens wat rond te rijden en te gaan wandelen.
En toen was het tijd om weer aan het huis te gaan werken. We zijn begonnen aan de achterkant, en ik heb daar de bovenste tommerbalk vervangen.Het dak heeft geen dakpannen meer boven onze toekomstige slaapkamer en de balken zijn ook al verwijderd. Dit gedeelte was het slechtste deel van het dak aan de achterkant, hier had een flinke lekkage gezeten. De planken zijn voor een deel verwijderd zodat ik weet hoeveel nieuwe balken er gemaakt kunnen worden.
Ondertussen waren ook de bestelde hoekstrippen binnen voor de badkamer, na ongeveer 5 weken wachten, geduld is een schone zaak ook al kun je nog niet douchen, dus die is nu ook afgetegeld.
Maandag ochtend 27 juli klokslag 7.05 uur reden Wim en Margriet ons landgoed op. Na een tocht van 17 rij uren waren ze hier.
Eerst maar eens een goed ontbijt neergezet, je begint uiteindelijk toch een bed en breakfast, en daarna maar eens een rondje door het huis gemaakt. Nu konden ze met eigen ogen aanschouwen wat er gebeurd is, nadat hun vorig jaar weer huiswaarts zijn gereden.
Na flink bijkletsen zijn we maar gelijk aan de slag gegaan.
Margriet en Janine zijn de kozijnen aan de buiten kant aan het schoonkrabben gegaan, en Wim en ik zijn de dakbalken gaan maken.
We hebben die week hard gewerkt, we hadden zelf ook wat vrije dagen ingepland, en vonden het dan ook leuk om een paar dagen met Wim en Margriet vakantie in eigen land te gaan houden. De bedoeling was om met het Predommeke een paar dagen weg te gaan, maar we kregen hem niet optijd gekeurd voor het Noors kenteken, dus dan maar wat anders.
Gezien de weers vooruitzichten niet zo mooi waren hebben we besloten een hytte te huren van bekende uit Bromma, om daar op de fjellet te gaan genieten, en dat deden we.
De hytte ligt op ongeveer 25 minuten rijden van ons huis, alleen dan de bergen in.
Je hebt daar wel water, uit de waterval maar geen stroom, en dus heerlijk genieten van rust en ruimte.
Vanuit de hytte hebben we heerlijk gewandeld, op zoek naar rendieren, en ook gezien. Maar liefst 1 en dan op ongeveer 1 km afstand, dus toch nog maar weer een keer terug gaan.
De wandeltochten waren heerlijk, en zelfs door stromende rivieren heen moeten lopen, erg survival.
Uiteraard heerlijk genoten van Wim zijn kookkunsten, en met vers gevangen forel uit het meer wat achter het huis ligt. Verser kun je het niet krijgen. Maandag weer terug naar Bromma gegaan om hier nog weer wat aan het huis tegaan doen. Janine moest ook weer werken, en ik kreeg ook weer werk aangeboden op een hoogvlakte op 45 km hier vandaan. In een nieuwbouw hytte gewerkt, en daar zal nog wel meer uitgaan komen, dus het gaat langzaam aan wel lopen met het Snekker & Flisleggerbedrift.
De badkamer is bijna helemaal gevoegd, dus kan bijna in gebruik genomen gaan worden. Dat zou ook wel erg aangenaam gaan worden.
Ons water begint steeds beter te smaken, ondanks er nog geen filter tussen zit, iets te hoog ijzergehalte maar geen gevaar voor de volksgezondheid. Daarbij van extra ijzer wordt je sterk, zegt men.
In het huis hebben we een kozijn van de achterkant van het huis naar de voorkant over gezet. In de keuken komt het werkblad op een normale hoogte te hangen en kwamen we in de problemen met het kozijn wat er zat, na wat gepuzzel hebben we een kozijn gepakt uit een deel waar straks een gasten badkamer gaat komen, en dus geen kozijn hoeft te zitten, dus twee problemen gelijk opgelost.
De dames zijn weer vrolijk door gegaan met het afkrabben van verf, en de heren zijn nog met het dak bezig geweest, en met een stuk fundering, lees: gestapelde stenen, aan de achetrkant van het huis, want daar was toch wel wat gaan schuiven.
Deze stenen mooi aangemetseld en afgevoegd. Stenen zijn dan wel een soort rotsblokken, dus mooi werk.
Maar dan die boom waar ik het in het begin over had. Nou, dat is de scheef hangende boom aan de achterkant van het huis bij het bruggetje. Deze hadden we eigenlijk al in het voorjaar willen omzagen, maar dat lukte toen niet meer. Wim vond het wel een mooie uitdaging om hiermee aan de slag te gaan, dus zijn we hem eerst helemaal gaan uitdunnen. Alle grote takken waar we redelijk bijkonden hebben we eruit gezaagd als of wij profs waren in het bomen kappen, met flinke touwen en weer, Ardie let op, het veiligheidspakje om mee te klimmen.
Helaas had onze buurman geen tijd om met de traktor mee te helpen, om het laatste deel af te zagen en om te trekken met de traktor. De boom staat namelijk scheef richting het huis, en we moeten hem dus de andere kant op trekken met het zagen. Al met al best een spannende operatie. Hopelijk gaat het deze week nog wel lukken, helaas voor Wim is hij er dan niet meer bij. Maandag rijden hun terug nar Nederland, dus dat is dan wel weer jammer.
Nou en vandaag was het zover om alweer afscheid te nemen van Wim en Margriet. Zij gaan via het zuiden van Noorwegen terug naar Nederland. Namens ons, kei bedankt voor de hulp en gezelligheid, en graag weer tot volgend jaar.
Wij gaan hier weer gewoon verder, om ook met de ideeen aan de gang te gaan die afgelopen week zijn bedacht om het nog weer mooier te gaan maken.
Aanstaande vrijdag komt de volgende hulptroep uit Nederland, namelijk de ouders van Janine, dus dan komt het dak er wel op.
Tot de volgende keer, en doe geen dingen die wij ook niet zouden doen.