Hoezo bezoek met Kerst!

Allereerst voor iedereen de beste wensen voor 2011, en dat het maar een liefdevol, klusrijk, en reizend jaar mag worden.

Woensdag 22 december was het dan zover, het intervieuw zou worden opgenomen. De skype verbinding was gisteren nog getest, en Piet(van de radio) was dik tevreden. Maar wat raar skype deed het maar niet, en we hadden afgesproken om 18.30 uur.
Dan maar via de telefoon. Het intervieuw was leuk, en werd toch nog een gesprek van een dikke 12 minuten, terwijl 6 minuten de afspraak was, maar ja, je kent ons, dat kletst maar door.
Later bleek dat ongeveer de hele wereld zonder skype zat, en het was ook nog niet zomaar opgelost.

Donderdag werden de laatste voorbereidingen voor de Kerst getroffen, want vrijdag moest ik al op tijd weg om Wil en Resie op te gaan halen in Rygge.
Janine heeft tot diep in de nacht, aan de eerste maaltijd gewerkt, Coque au vin, met ook veel "vin". Dus dat wordt smullen.
Ivm met de verwachte sneeuw nog voor 7.30 uur op de site van Ryanair gekeken, maar alles vloog op tijd, dus hup de auto in, en even lekker een stukkie rijden.
Tegen de tijd dat ik iets voor Drammen was, kreeg ik een telefoontje van Resie, het was niet goed, alles was gecancelled, en er vloog dus geen vliegtuig. Nou, dan vloek je wel een keertje(uiteraard wel zachtjes en ik hield het netjes). Hun konden omdraaien, en ik ook.
Daar ging onze planning voor Kerst. Janine was aan het werk, dus die heb ik ook maar gebeld, met deze trieste mededeling.
We besloten dan maar met zijn tweeen naar de hytte te gaan, hij was uiteindelijk geregeld, en we konden niet meer annuleren op dit laatste moment.

Kerstavond zijn we zoals we gepland hadden, thuis gebleven, en het heerlijk kippetje gegeten.
De volgende dag zijn we naar Nystølen gereden, waar we de hytte hadden gehuurd. Uiteraard ging onze Sjakie ook mee.
We hebben heerlijke dagen gehad, en de geplande gerechten, hebben we dan ook allemaal gegeten, dan alleen klaargemaakt voor 2 personen.
Janine had erg haar best gedaan, en alles smaakte dan ook heerlijk, we zullen er wat foto's bijdoen.
Uiteraard zijn we nog lekker aan het wandelen geweest, in de sneeuw, en verdien je daarna een heerlijke Jagermeister.
's Maandags zijn onze buren op bezoek gekomen, de kinderen gingen de ski piste op, en Leif Inge en Bjørg Anita kwamen bij ons.
Janine had daarna voor de hele club pannekoeken gebakken, en dat ging er goed in. En uiteraard ijs toe, zoals dat hier altijd veel wordt gegeten.

Met Sjakie ging het die dag niet zo goed. Sjakie wordt oud, en begint wat meer "klachten" te krijgen. Her en der ontstaan wat "rare" bulten en hij zakt af en toe door zijn achterpoten.
Alleen die maandag zakte hij er doorheen en bleef bijna 10 minuten zo zitten, hij kon niet overeind komen. Dat was voor hem, en voor ons wel even schrikken.
De dagen erna ging het weer wat beter, en nu loopt hij weer "gewoon" rond, af en toe zakt hij er wel doorheen, maar staat dan weer gelijk op. Het lijkt wel of dat hij er geen pijn aan heeft. We moeten dit uiteraard wel goed in de gaten gaan houden, maar het is geen fijn idee, als je eraan denkt dat hij er niet meer is.

Na de Kerstdagen hebben we maar weer in het huis gewerkt, aangezien we vakantie hadden en geen bezoek meer, konden we onze tijd goed besteden in het huis.
Dat was dan ook wel weer een prettige bijkomstigheid.
Janine is de deurlijsten gaan schilderen, en ik heb me met al het timmerwerk weer bezig gehouden. Een prima verdeling.
Nu kunnen we ook weer wat meer foto's plaatsen, het zag er karig uit in het vorige verslag, maar we hadden gewoon niet meer foto's gemaakt, dus...

Donderdagavond moest onze buurman met een bluesband optreden in de "på Hjørnet" in Nesbyen. Met deze band hadden ze tot 1995 samen gespeeld, en na 15 jaar speelden ze weer een keer samen. We kwamen er wel achter, dat er veel muziekale mensen in Bromma wonen, de helft van de band kwam namelijk uit Bromma. Het was erg goed en gezellig, dus wij waren dan ook laat/vroeg thuis.(mag je zelf invullen)

Oud en nieuw zouden we gewoon thuis vieren, maar die vlieger ging mooi niet op. De buren nodigde ons uit om bij hun te komen. Het was een gezellige avond, met zelfs echte champagne om 00.00 uur.
Zaterdag waren we bij Hetty en Scott geweest in Gol, en hebben daar heerlijke oliebollen gegeten. Volgend jaar gaan we ze zelf maken, dat is een ding wat zeker is. Dat is toch wel erg lekker.

Voor mij was het zondag een rustig dagje, maar voor Janine begon het werken alweer. Al het vakantie verkeer reed terug, en dat was wel te merken, het was gigantisch druk op de weg en in het tankstation.
Maandag mocht ik ook weer beginnen, bij een klant, dus was het "gewone" leven weer begonnen.
Helaas verliep de dag niet helemaal zoals ik gehoopt had, want na het werken ging ik de auto starten, en daar ging iets mis.
Hij sloeg niet aan, en de controle lampjes knipperde raar, even nog een keer proberen. Op dat moment rook ik een smeltende brandlucht, en ben snel de auto uitgegaan, en heb de motorklep geopend. En daar kwam een viesruikende rook uit, gelukkig brande het niet, maar ik kon dus niks meer. Ik dacht gelijk:"heel fijn, koop je een jonge auto om geen gesodemieter te hebben, en dan dit."
Na het nodige gebel, met garage(ivm garantie)en afsleepdienst, werd ik uiteindelijk opgehaald, en de Kangoo gaat naar een merkgarage. Ik weet alleen nog steeds niet waar mijn auto nu is, maar dat hoor ik morgen wel.
Dus vandaag maar weer met onze oude vertrouwde Pajero naar het werk geweest.

Janine is vandaag begonnen bij het koor in Ål, dat ligt hier een uurtje rijden vandaan. Janine miste het zingen wel, en had nu zoiets van laat, ik dan maar mooi bij dat koor gaan.
Er zingen meer mensen uit Nesbyen bij, dus kunnen ze mooi carpoolen.
Dat zijn dan ook weer mensen die eerst bij het koor in Nesbyen zongen, dus dat is gelijk gezellig, want je kent al wat mensen.

Zo zie je maar weer, het jaar kan raar beginnen.
Wij hebben ook weer goede voornemens gemaakt, en de belangrijkste is, dat we voor Kerst in ons grote huis wonen. Geintje, dat we hopelijk over 2 maanden kunnen overhuizen, en die andere voornemens noem ik niet, dan kan men later ook nooit zeggen dat het niet gelukt is.

Tot de volgende keer.