Wat is het leven dubbel.

Filosofische titels doen het altijd goed. Het leven heeft heel veel mooie kanten, en daar zijn we dan ook volop van aan het genieten, maar er gebeuren, helaas, ook trieste dingen.
Maar we gaan de volgorde van tijd aanhouden.

18 maart was het dan zover, nog een ontbijtje, en op tijd met de bus naar Rygge, om vanaf daar met het vliegtuig naar Nederland te gaan.
De grote "verhuisweek" was aangebroken.
Ik werd opgehaald in Weeze door Patrick (mijn broer), en het was etenstijd. Dus naar Heijen gereden om bij onze "vaste" snackbar, het Heijens Hepke, eerst friet met een enorme frikandel(32 cm) te eten.
Het weekend bleef ik bij Patrick en Yvonne, in Eindhoven, en vandaar uit konden we zaterdag naar Heijen gaan, om te kijken wat er allemaal mee moet worden verhuisd.
Dat was wel even 3 keer slikken, toen ik zag wat er klaar stond om mee te gaan naar Bromma. We hadden maar een busje, en geen vrachtwagen!!! Maar goed, met een beetje goed inpakken, krijg je veel in een busje.
Na nog 2 vluchtige bezoekjes terug naar Eindhoven.
De zondag was een rustig aan dagje, en toen kwam ook Ome Gerrit, die als tweede man op de wagen meeging rijden naar Bromma.(verhuismannen termen)
Maandag ochtend was het zover, het busje werd gehaald door mij in Alphen aan de Rijn. Mijn hemel, maandag ochtend drukte in Nederland, dan ben je heel blij dat je in Noorwegen woont. De hulptroepen voor het inladen waren ondertussen al bij de boot, en begonnen met alles naar de dijk te sjouwen. Even voor de mensen die de situatie in Heijen niet kennen; de woonboot heeft een loopbrug van 30 meter die naar boven loopt als je naar de kant gaat. Goed voor de beenspieren.
Nadat alles op de kant stond werd er een lijst gemaakt van wat er meeging, en dat ging genummerd de bus in. De complimenten naar Patrick, die al het stapelwerk deed, want er kon op de meeste plaatsen geen pakje peperkoek meer tussen.
Bij Wil en Resie hebben we de lijst uitgeprint, en waren Gerrit en ik klaar om te vertrekken.
Het was 20.00 uur en we hadden 11 uurtjes om de boot in Frederikshavn te halen. Kortom, dat werd een race tegen de klok, met een bus die eigenlijk iets te zwaar beladen was.
We zouden om de beurt wat slapen onderweg, en dan moest het goed komen.
En zo reden we om 06.45 uur het terrein op van de boot in Frederikshavn.
Na een oversteek van 3,5 uur(hebben we 1 uurtje van geslapen) de boot af en moesten we langs de douane. Aangezien we voor de Zweedse douane niks te vrezen zouden hebben, dachten we even uitleggen dat we naar Noorwegen rijden met verhuisspullen, en klaar rijden maar.
Maar er was grote controle en of we even wilde aansluiten bij de andere vrachtwagens. Er werd een scan gemaakt van de bus, en daarna moesten ze mijn papieren van het verhuisspul nog zien. En tot overmaat van ramp mocht ik de bus nog even in een loods zetten, en ze wilden even de binnenkant zien.(OEPS)
Ik gaf al aan dat die erg vol stond, en 5 douaniers begonnen dan ook te lachen toen de klep openging. We kregen complimenten voor het inpakken en wensten ons nog een goede reis.
Gelukkig ging het bij de Noorse douane een stuk makkelijker. Papieren afgeven, en we konden gelijk doorrijden.
Redelijk volgens planning waren we rond 20.30 uur in Bromma. Alwaar we eindelijk konden gaan genieten van een goede nachtrust.

'S morgens om 07.00 uur ging de telefoon, of we wat hulp konden gebruiken met het uitladen. Dat waren Thessa en Nico die net in Nesbyen zijn komen wonen. Nico was om 07.30 uur hier en na een bakkie koffie hadden we de bus in 1,5 uur leeg. Met behulp van de traktor van de buurman, konden we de zware dozen en bedden gelijk op de eerste verdieping zetten, dus dat ging lekker snel.

Tja, en het was heerlijk warm in Bromma, en het waaide behoorlijk, en nou is dat eigenlijk niet zo erg, maar er was nog een bevroren beek.
Het smelten in de bergen ging snel, en er kwam dus veel water over, en onder het ijs door, en dat was net teveel. Rondom het kleine huisje en waar we de utedo hadden stond het helemaal blank, en ook de deksels van de septiktank stonden onder water.
Nadat we een dijkje gemaakt hadden van aarde kon het water daar langzaam zakken, en dan zou dat wel goed komen.
Tot overmaat van ramp waaide het zo hard, dat een groot stuk dakleer van het dak werd gerukt, en daar waren we niet erg blij mee.
Gelukkig waren de weersvooruitzichten goed, en kon ik met een "gerust" hart vertrekken. We moesten namelijk om 19.00 uur in Oslo zijn om de boot te halen.
Janine kon alvast met alle spulletjes aan de gang, om eens te kijken wat waar zou kunnen gaan staan.
Wij hadden een goede terugreis, en het was ook wel relaxt dat we een overtocht hadden met overnachting.
Bij het eerste tankstation in Nederland moest getankt worden, en ook maar eens een frikandelletje gehaald worden. Nu kon het nog.
Nadat we de bus in Alphen aan de Rijn hadden ingeleverd was het terug naar Eindhoven met de trein, om daarna bij mijn moeder te blijven slapen.
'S morgens heeft zij mij weg gebracht naar het vliegveld, en zo was ik 's avonds, moe maar voldaan, terug in Bromma bij Janine.
Het was me een weekje wel. Bij deze wil ik ook iedereen; Patrick, Yvonne, Jan, Francien, Leo, Adrie, Wil, Resie, Trudy en uiteraard Ome Gerrit, bedanken voor het meehelpen het overnachten en de goede zorgen voor mij in Nederland.

Zaterdag hadden we amper tijd om in het huis aan de gang te gaan, want we hadden een feest die avond in Nesbyen. De buren hadden met een aantal vrienden een groot feest opgezet, in cowboystijl. Het was superleuk, compleet met een countryband.
Alleen moesten we de volgende ochtend erg vroeg op, Janine moest met haar koor optreden in Ål, in de kerk, met een speciaal geschreven mis. Dit was erg mooi.
De rest van de week was het voor allebei veel werken.
Afgelopen dinsdag was Janine jarig, en zijn we naar Hønefoss gegaan om onze bad/douche cabine op te halen.
Natuurlijk nog even gewinkeld, en terug naar huis.

En dan donderdag, dit begon niet goed.
Janine moest om 07.00 uur gaan werken, en vond bij het oversteken onze kat Petter op de weg, hij was aangereden, maar leefde nog wel. Hij was erg gewond, en bloedde erg. Met pijn in ons hart hebben we hem moeten laten inslapen. Petter was vorig jaar ook al aangereden op de rijksweg, en na een operatie ging het erg goed met hem, maar helaas heeft hij er niet van geleerd, om goed uit te kijken bij de weg.
We merken nu wel dat zijn broertje, Ruben, hem nu wel aan het zoeken is. Het was erg triest om hem zo te vinden, en hebben Petter een mooi plekje in onze tuin gegeven.
Vandaag toen we terug kwamen, van een bakkie doen, bij Nico, Eveline en Thessa, had een collega van Janine een mooi bloemetje neer gelegd op zijn graf. Dat was wel heel aardig van hun.

Verder gaan we nu in het huis verder zodat we snel over kunnen, maar daar later meer over.

Hadde.