Nog geen winter!!

Hallo allemaal, ik had even zin om een stukje te schrijven dus ga er even voor zitten. Het is al 23.30 uur maar we mogen de klok een uur terug zetten dus dat komt goed.
Eind oktober en het is nog steeds boven 0 hier in Bromma. Volgens mij hebben we dat nog niet eerder meegemaakt. Oke, 's avonds moeten we wel de houtkachels stoken anders is het te frisjes maar verder...genieten van mooie herfstdagen.
Vorige week ben ik, Janine, met het Ål-koret (mijn koor) waar ik bij zing een weekendje weg geweest. We gingen naar Vångsnes aan het Sognefjord en daar was het helemaal nog nazomer. De hortensia's bloeiden nog en de appeloogst was in volle gang, wat ruikt dat lekker. Wat een prachtige streek daar! We logeerden bij Siv, een koor-collega die daar een dubbel huis heeft (huis-garage-huis aan elkaar vast). Wat een ontvangst! De bedden waren opgemaakt, er lag bij iedereen een zakje chocolaatjes op het kussen met een persoonlijke tekst voor een ieder. Ze had er zoveel werk van gemaakt. Het huis was super gezellig met een fantastisch uitzicht over een deel van het fjord. Het Sognefjord is het grootste fjord van Noorwegen dus je kunt het nooit in zijn geheel zien. Na een zeer gezellige heenreis in een geleende bus kwamen we veel te laat aan. Dit kwam doordat de bus op de eerste veerboot niet meer wilde starten, dus dat werd duwen. En daar stonden we. De chauffeur van onze bus en ook mede-koorcollega dacht dat de motor geen diesel kreeg. Tja wat nu? Iedereen was er superrustig onder. Ach ja we hadden dan wel een afspraak met het koor in Vångsnes om 13.45 uur, maarja...wat doe je eraan? We hadden koffie, chocolade, appels, wie doet je wat? Na een half uur bellen, proberen te starten, en tevens een taxi gebeld te hebben voor 14! personen kwam onze chauffeur er ineens achter dat hij nog een sleutel in zijn broekzak had...bleek hij de hele tijd geprobeerd hebben te starten met een sleutel waarvan de batterij van de startonderbreking leeg was...en dan doet ie het niet. Andere sleutel gepakt en jawel vrroemmmmm. Hilariteit alom en plechtig beloofd dat we het niet verder zouden vertellen. Dus niet zeggen dat het hier op de weblog staat hihihihi. Kortom, een goed uur later dan gepland kwamen we aan bij Siv, die de lunch-tafel gedekt had. Snel gegeten en 7 minuten om om te kleden en een beetje op te doffen. En hop naar de school in Vångsnes waar we een optreden hadden. Even oefenen met het andere koor en om 16.30 uur begon het concert. Er waren niet heel veel mensen maar goed, we hebben het toch wel naar onze zin als we kunnen zingen. Daarna een gezellige maaltijd met z'n allen en een hele super-Noorse afterparty, waar mensen om de beurt op staan om een mop te vertellen, een liedje te zingen of een instrument te bespelen. Na twaalven terug naar het huis van Siv waar we nog nattmat kregen (nachteten) en natuurlijk daar verder zingen en feesten. Ik zal maar niet zeggen wie er zoals gewoonlijk als 1 van de laatste het bedje indook.... Na een niet al te vroeg ontbijt een prachtige terugreis gemaakt over de Vikafjellet, en sta je ineens weer tussen de sneeuw. Die contrasten blijven fantastisch! Kortom een geslaagd uitstapje en volgens iedereen voor herhaling vatbaar.
Robin is zoals jullie de vorige keer al gelezen hebben ook druk aan het repeteren. Ik vind het zo knap! Ik kan me nog verschuilen tussen een heel koor, maar hij staat zometeen alleen Noors te spreken op een groot toneel waar heel veel mensen naar komen kijken. Petje af! Het is hard werken maar hij vindt het erg leuk.
Met onze hondjes gaat het ook erg goed. Ze zijn lekker ontdeugend en het meerijden met de auto gaat geweldig goed. Ze liggen keurig achterin, je hoort en ziet ze niet. We nemen ze steeds vaker mee, want ooit zullen ze ook de lange autorit naar Nederland moeten maken. Maar volgende week nog niet, dan komen we met het vliegtuig en gaan Abby en Basil naar het pension waar ze ook geboren en de eerste acht weken van hun leven opgegroeid zijn. En Camilla? Die kennen ze nog maar al te goed. Zij is de eigenaresse van het pension en vanmiddag gingen we een zak voer halen en ze werden helemaal blij toen ze haar zagen. Dus die logeerplek zit wel goed. En wij? Wij hebben er superveel zin in! See you next week in Holland! Groetjes, ons uit Bromma-Centrum